Zuid-Korea heeft het grootste aantal cosmetische procedures per hoofd van de bevolking ter wereld, maar de schoonheidsnormen in de Koreaanse samenleving zijn niet de “draconische” praktijken die veel nieuwszenders afschilderen.
“Ik wil gewoon mooi zijn”
Een 20-jarige vrouw ( we noemen haar G) die in Seoul, Zuid-Korea, woont en in de televisie-industrie werkt, was vastbesloten om haar gezicht te veranderen voor zowel persoonlijke als professionele redenen. Ze besloot een plastische chirurgische ingreep te ondergaan om haar neusbrug te verhogen en, blij met de resultaten, kreeg ze een andere cosmetische ingreep om een paar jaar later haar ogen te vergroten, een ooglift, om meer richting blanke ogen te gaan. G was doordrongen van een nieuw gevoel van vertrouwen en was blij met de manier waarop haar veranderde gelaatstrekken de rest van haar leven begonnen te beïnvloeden.
“Ik kreeg vertrouwen in mijn uiterlijk. ” Ik heb ook het gevoel dat mijn persoonlijkheid begon te veranderen. Ik werd meer een extravert persoon na mijn operatie.”
In de Koreaanse cultuur wordt plastische chirurgie gezien als een “verbetering” of uitbreiding van de make-up, waardoor het gebruik ervan genormaliseerd wordt voor iedereen, van jonge tieners tot oudere volwassenen die op zoek zijn naar anti-verouderings oplossingen.
“Veel patiënten zijn tevreden met hun uiterlijk, maar hebben een paar kleine fixes of willen hun jeugdigheid behouden.” (..) “Als iemand het gevoel heeft dat een kenmerk of een aspect van hun uiterlijk de kwaliteit van hun leven in de weg staat, kan een operatie op die manier helpen.”
Plastische chirurgie gaat niet alleen over ‘normaal’ zijn, maar over vooruitgaan en ‘buitengewoon´zijn.
Het Westen over cosmetische behandelingen in Zuid-Korea
Er bestaat een misvatting over de motivaties van de Koreanen om bepaalde cosmetische behandelingen te laten doen. In het Westen gaat men er vanuit dat de mensen in het Verre Oosten op blanken willen lijken. Dit is echter niet het geval. Het schoonheidsidealen waar de Koreanen (natuurlijk niet allemaal) vanuit gaan, bestaan al heel lang. Denken dat ´ze´ op ´ons´ willen lijken, wordt door ´hen´ gezien als een vorm van westerse arrogantie. Je zou ook kunnen zeggen dat het een vorm van projectie is, mensen willen immers graag dat andere mensen een beetje op hen lijken, volgens bepaalde psychologische theorieën.